De Ballade van een verontruste Vader
De liberpagina is gesponsord door KienHout:
Een kleinschalige zorginstelling voor opvang en begeleiding van jongeren vanaf 14 jaar
Jongeren die om wat voor reden dan ook even niet thuis kunnen wonen.
Eigenaar KienHout: Harry Goossens
Tevens vader van het allerliefste meisjeskind
Ballade van een verontruste vader
Maandagmorgen, kwart voor negen
Ergens op de weg van De Oude Peel naar Deurne rijdt een meisje op haar fiets
Het is haar eerste dag naar de 'Grote School'
Goede raad en adviezen gaan aan haar voorbij
Het is maar gezeur van een vader
“Ik weet de weg toch en ik moet nu gaan” is haar enige woord
Ja maar, op de weg naar Deurne loeren zoveel gevaren.
Automobilisten die niet opletten
Honden die bijten of de weg niet meer weten
Verontrust kijk ik haar na
Wacht tot ze verdwenen is na de bocht
Dinsdagmorgen, kwart voor negen
“Papa mogen mijn vrienden aanstaande vrijdag blijven slapen,
We zijn dan met zijn negenen, drie jongens en zes meiden”
Haar blauwe ogen kijken me verwachtingsvol aan
Ze zit nu in de tweede, zo jong
In mijn ogen nog zo klein
Ik slik
Aan zo’n overnachting kleven zo veel gevaren
Hormonen en spelletjes, ik heb het zelf ook ervaren
Verontrust zeg ik toch JA
Maar slapen komt er niet van
Woensdagmorgen, kwart voor negen
“Papa, ik zit in de derde, moet profiel en vakken kiezen, maar er zijn er zoveel.
Ik vind grieks en geschiedenis en frans en economie
en aardrijkskunde en kunst en dit en dat dan ook wel weer leuk”
Maar de keuzes voor de toekomst dat zijn er te veel
Op je 15e voorsorteren dat valt nog niet mee
“Wanneer ik dit, dan zou misschien dat
En zo kom ik er ook,
of niet, wat denk jij ?”
Heb zo snel geen antwoord op haar vragen
Verontrust over het beeld van haar smalle schouders
die dit pakket drie jaar moeten dragen
Donderdagmorgen , kwart voor negen
“Papa, ik kan gaan werken in het restaurant verderop,
mag dit van jullie, ik kan daar goed verdienen”
Dan verdien ik geld en kan ik naar Walhalla
Ik wil ook nog blijven volleyballen
En ook bij Jong Nederland
En ook nog muziek maken bij de fanfare”
Het schiet door mijn hoofd:
Door de week naar school en trainen en groep draaien
In het weekend wedstrijden,
muziek oefenen,
en optredens,
en naar Walhalla,
en werken in het restaurant.
Hoe moet dat dan met huiswerk
Zien we je dan ook nog ooit thuis.
Niet gerust ga ik er toch maar in mee
Verantwoording nemen en dragen,
maar toch nog niet nu en zeker niet zo veel
En diep in mijn hart zou ik het liefst zeggen: NEE
Vrijdagmorgen, kwart voor negen
”Papa, we gaan dit jaar naar Griekenland met school,
maar ik wil ook nog naar Londen met mijn vrienden
en ook nog naar Redon om filmverslag te maken ”
Met vrienden naar London of vloggen in Bretagne
17 jaar: dan vraag je niet meer, maar deel je mee.
Volgens haar is het al geregeld of zit het in de pen
Dat bezwaren van een verontruste vader er niet meer toe doen
Wat geheugensteuntjes en opbouwende vragen ,
meer zit er niet in en verder niet zagen
Ik ben er niet gerust op en kom niet tot slapen
Maandagmorgen, kwart voor negen
“Pap, er is corona en dus geen school”
Tranen in haar ogen:
CS is bijzaak en ook het diploma.
Het grootste verdriet:
het doet pijn: dit is het laatste jaar maar
Geen afscheid van deze tijd in haar leven
Geen gekleurde LSD
Geen Deut achterop een motor
Geen afscheid gedrenkt in bier of wijn
Geen overgangsrite van scholier naar student
Het diploma das geen punt
Dus ik , ik ben niet meer bang
Want de wereld draait rond en dat doettie nog lang